Şairə Lətafət ƏMİROVA,

Özbəkistan Respublikası.

 

DƏLİ

Aşiq mənəm… Eşqlə doğuldum…

Qəlbim alov... Bədən ələnqə.

Mən özümü sevgiyə gömdüm,

Bürüməyin indi kəfənə.

 

Məşuq mənəm… Hər dəfə sərhoş,

Onun adın şərabtək içdi.

Baxışına sığındım hər dəfə,

Ayağına yıxıldım… Öpdüm…

 

Derviş mənəm… Məkansiz... Yersiz...

Ürək tikdim! Ona gizləndim.

Biri satdı məni bəlkə də,

Qəlbdən çıxdım… Sevdim, qırıldım.

 

Məğlub mənəm… Və qalib mənəm…

Çox qazandım, çoxca uduzdum.

Bisatimda – ürəyim idi…

Mən onu da sənə tutdurdum!

 

UNUTAMAZSAN

İllər keçəcəktir, keçir mövsümlər,

Taqdir deyəməzsən, yox, qəbul etəməzsən.

Əlindən də gəlməz, ürək ağrıyır,

Məni unutmazsan, unutamazsan.

 

Qucaqlarsan dizini, kirpik tərpədəməzsən,

Göyə baxarsan, heç öyrəşə bilməzsən,

Gözündən yaş süzər, xəyal dizginsiz,

Məni unutmazsan, unutamazsan.

 

Keçmişi düşünür, məni axtarırsan,

Xəyal ağacını yıxa bilməzsən,

Təəssüf, qayıdamazsan, qayıda bilməzsən,

Məni unutmazsan, unutamazsan!

 

Yuxuların dalaşır adım çağıraraq,

Günlərin səhv düşür izimdən gələrək,

Bağışla, qəlbini geri verəmədim,

Məni unutmazsan, unutamazsan!

 

 

Özbək dilindən tərcümə etdi: Rəhmət Babacan.